+ نه تو مي ماني و نه اندوه و نه هيچيک از مردم اين آبادي... به حباب نگران لب يک رود قسم ، و به کوتاهي آن لحظه شادي گذشت، غصه هم مي گذرد، آنچناني که فقط خاطره اي خواهد ماند... لحظه ها عريانند. به تن لحظه خود جامه، اندوه مپوشان هرگز. ديدگاه · 25 دقيقه قبل ·