پيام

هچل هفتي شده که نگو !

@‍‍‍‍ راوندي هر لحظه هم آدم شگفت زده تر ميشه

@Miss fatima يک زماني ميگفتند : سال به سال دريغ از پارسال ، اما حالا بايد گفت : روز به روز دريغ از ديروز

@‍‍‍‍ راوندي واقعا اوضاع آشفته اي

خخخخخ حالا مگه چي شده؟ ما که خودمون رو آدم عادي ميپنداشتيم و البته قبلا مطمئنا بوديم .الان بدليل فشار هاي همه جانبه ي زندگي در خودمان اختلالاتي ميبينيم که فقط خدا ازشون اگاهه و خدا کنه تابلو نشيم .يکي مثل من ديگه اعصاب هيچيو ندارم.صبرم ته کشيده .برخلاف قبل که چقدر صبور و با حوصله بودم.

@mariii در خواب خرگوشي بوديم خانم معلم الآنم بيدار نشديم داريم در کابوس بسر مي بريم

@mariii هر لحظه اخلاق و رفتارهاي عجيب مردم منو بيشتر شگفت زده ميکنه

@Miss fatima فقط خدا رحم کنه

@‍‍‍‍ راوندي واقعا

فرق ما دهه شصتيا و عزيزان پنجاهي با بچه هاي الان اينه که ما پذيرفتيم يه چيمون هست ولي اينا همونم نپذيرفتن و. همچنان بر آشفتگي خود مي افزايند .خدا عاقبت هممون را ختم بخير کنه

786 سلام.خوبيد.چقدر دلم برا آدم هاي نرمال و باحال پارسب تنگ شده بود

من اولين بار کلاس دوم دبستان بودم که فهميدم استثنائي ام چون همه دختراي توي ميني بوس مدرسه با يک حس عجيبي من و دوست داشتن من از قضا يکي شون که شبيه اون بازيگر هندي بود که اسمش ليلي بود خيلي علاقه داشتم و باعث مي‌شد هر روز که سوار ميني بوس بشم اون براي نشون دادن علاقه يک با کف دست بزنه پس کلم همون ضربه ها گيج ام کرد

نمي دونم اکنون هنوز گيجي ام بخاطر اون عشق فيلم هندي يا بخاطر ديالوگ کرخه تا راين يا اينکه کلا از وقتي که مدرسه مون حمله تروريستي شد و بعد اون حوري اون قصه الله اکبر عجب