پيام

وطن شيرين خسرو پرورِ ماست / صداي تيشه افسونگر ماست وطن چنگ است بر چنگ نکيسا / سرود باربدها خسرو آسا وطن يعني سرود رقص آتش / به استقبال نوروزي فره‌وش وطن يعني درختي ريشه در خاک / اصيل و سالم و پر بهره و پاک وطن يعني سرود پاک بودن / نگهبان تمام خاک بودن وطن را لاله‌هاي سرنگون است / که از خون شهيدان لاله‌گون است

وطن شوش و چغارنبيل و کارون / ارس، زاينده‌رود و موجِ جيحون وطن خرم ز دين بابک پاک / که رنگين شد ز خونش چهره خاک وطن يعقوب ليث آرد پديدار / و يا نادرشه پيروز افشار به يک روزش طلوع مازيار است / دگر روزش ابومسلم به کار است وطن يعني صفاي روستايي / زلال چشمه‌هاي بي ريايي وطن يعني دو دست پينه بسته / به پاي دار قالي‌ها نشسته

وطن يعني هنر يعني ظرافت / نقوش فرش در اوج لطافت وطن در هي هي چوپان کرد است / که دل را تا بهشت عشق برده است وطن يعني تفنگ بختياري / غرور ملي و دشمن شکاري وطن يعني بلوچ با صلابت / دلي عاشق نگاهي با مهابت وطن يعني خروش شروه خواني / ز خاک پاک ميهن ديده باني ز عطر خاک ميهن گر شوي مست / کوير لوت ايران هم عزيز است وطن يعني بلنداي دماوند / ز قهر ملتش، ضحاک در بند

وطن يعني سهند سرفرازي / چنان ستارخانش پاکبازي مرا نقش وطن در جان جان است / همان نقشي که در نقش جهان است