پيام

کسي کم مي شد . قطار مي گذشت و سبک مي شد . زيرا سبکي قانون راه خداست . قطاري که به مقصد خدا مي رفت ? به ايستگاه بهشت رسيد . پيامبر گفت :‌اينجا بهشت است . مسافران بهشتي پياده شوند . اما اينجا ايستگاه آخرين نيست . مسافراني که پياده شدند ? بهشتي شدند . اما اندکي ? باز هم ماندند ? قطار دوباره راه افتاد و بهشت جا ماند .

آنگاه خدا رو به مسافرانش کرد و گفت : دورو بر شما ? راز من همين بود . آن که مرا مي خواهد ? در ايستگاه بهشت پياده نخواهد شد . و آن هنگام که قطار به ايستگاه آخر رسيد ? ديگر نه قطاري بود و نه مسافري.

راستش من قضيه سيمرغ رو نميدونم. خواهش ميكنم

خداوندا!....http://maryamkhedmaty.parsiblog.com/

زيبا بود و آموزنده و خوشا به حال ؟آنانکه مسافر نورند نوري که در وجود همه آنها تابيده شده بود و عده اي منزلتش را شناختند و به پيش گشتند و وجود خود را مستغني از اين نور الهي کردند و بيچاره آنانکه قدر اين نور را ندانستند و آنقدر در تارکي کنار خود قوطه خوردند و آن ذره نوري را که داشتند در خود باختند راهي تاري و سياه روزي و عاقبتي شدند بياييم قدر خويشتن را بشناسيم و به متاعش بفروشيم

ممنون اقاي گيتي نژاد قشنگ بود