نان خورند از سفره هايِ ديگران ، کفتارها کرکسان و لاشه خواران، تنبلان، بي عارها هم نمک خوارند و هم ظرف نمک را بشکنند خنجرِ نامرد زخم آوَرده پشتِ يارها از جفا کاران زمين بسيار بر خود ديده است بي گناهاني که سر بردند رويِ دارها زير و بم دادند بر آوازِشان، دل لرزه بود قسمتِ بي خانمانان ، مانده در آوارها پاکدل ها را به چشمِ ساده بودن ديده اند نانجيبان ، بد زرنگان، حيله گر پندارها لقمه لقمه، زهر گردد...قطره قطره اشک، درد آه ، آتش مي زند بر خانه يِ قدّارها اين زمين گرد است، هرچه داده اي پس ميدهد بيرقِ حق است فوقِ پرچمِ حق خوارها در خيالِ خويش بُرده ، در حقيقت باختند رنگِ آرامش نبيند چشمِ خلق آزارها #مهدي_زکي_زاده دورباد از جانمان ، ظلم در حق ديگران و اسبابِ آهِ مظلومي شدن و بر دل نشاندن آتشِ #لقمه_حرام را - آواي روستا