پيام
+
[تلگرام]
#خاطرات_کودکي
قريب دو سال با بدترين شرايط بيماري دست و پنجه نرم مي کردم، نوجوان 8 تا ساله اي که رمق راه رفتن نداشتم و مادرم بغلم مي گرفت و به اطبا مختلف جهت درمان مراجعه مي کرد، دکتر اربابي، دکتر فروغي ودکتر متقالچي و دکتر تقديري و ديگر پزشکان همه دارو مي دانند، آزمايش و....
يک روز در آغوش مادرم با آن شرايط سخت در ميدان امام خميني همدان بي‌حال و ناتوان با بدن تب دار در خيابان به طرف مطب دکتر مي رفتيم، پير مرد حسيني با صفا مرحوم سيد ابراهيم صدرالديني که لباس اين مداح امام حسين مانند خدام حرم ابوالفضل العباس بود و کلاهي مانند عارف بالله سيد هاشم حداد به سر داشت، مرا به بغل گرفت و از مادرم پرسيد اين بچه چه مرضي دارد. مادرم گفت حاج سيد ابراهيم اين فرزند حاج حسن ذاکر... مادرم گريان بود.
سيد ابراهيم شروع به دعا کرد. گفت کجا ميبريش؟ گفت: دکتر. و مرا تا آنجا رساند....
مادرم درمانده مرا به تهران بيمارستان بهشتي برد. دو روز درماني در تهران مورد طبابت قرار گرفتم. دکتر پورحسيني اکو انجام داد و سلامت قلبم را تاييد کرد.
در اون دو شب در خانه دايي جان احمد (ابو شهيد) بودم. خدا رحمتش کند، بسيار مهربان پذيرايي خوبي از ما کرد. و خيلي براي مداواي من زحمت کشيد.
شب بعد از تاييد سلامت به شهر بازي رفتيم خيلي با نوه هاي داييم خوش گذشت. تا ساعت شب در شهر بازي بوديم.
با رنوي دختر داييم قرار بود برگرديم، اما ماشين روشن نمي شد، تنها مرد داخل ماشين بودم نفر خانم قد و نيم قد شهر بازي خلوت ماشين خراب و من همچنان تب دار.... بالاخره رهگذري ماشين را روشن کرد... .
بعد از دو سال وسط اتاق با تن تب دار نوجواني که غير از در خانه امام حسين عليه السلام را نمي شناخت، شروع به درد و دل کردم، آقا از بيماري خسته شدم، مرگ را نزديک تر از رگ گردن ديديم.
با امام حسين عليه السلام سخن هاي آخر را مي گفتم.
گر طبيبانه بيايي به سر بالينم
به دو عالم ندهم لذت بيماري را
در وسط اتاق تنها رو به قبله افتاده بودم، در عالمي که نه خواب بود نه بيداري؛ سيدي روحي فداه با روي پوشيده جامي چون شير سفيد از عسل شيرين تر با دستان مبارکش نوشاندم. و فرمود شفا يافتي.
چشم گشودم و بعد از دوسال از رختخواب بيماري با عنايت حضرت ساقي روحي فداه برخاستم. و حلاوت ياد آن ديدار همچنان سرمستم مي کند.
نثار قدوم حضرت طبيب صلوات
Telegram.me/aflaki92
Vaaz.parsiblog.com
