زندگي صحنه يکتاي هنرمندي ماست

هرکسي نغمه خودخواندواز صحنه رود

صحنه پيوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد

گفته شد ه كه : بعد از آنكه حا تم اصم ازد نيا رفت اورا در خواب ديد ند واحوال اورا پرسيد ند گفت خداوند مرا براي اينكه يك صد اي شنيد ه را نشنيده گرفتم بخشيد ، سؤال كردند آن كدا م است؟
گفت روزي شخصي در حضورمن نشسته بود نا گهان بادي از او صادر شد ومن براي كه او خجا لت نكشد خود را به كري زد م وگفتم چند روزي است كه گوش من سنگين شد ه است شما بلند تر حرف بزنيد آ ن شخص خيال كرد كه من راست ميگو يم خجا لت نكشيد ورفت ومن براي اينكه مبا دا قضيه كشف شود ازآ ن روز به بعد خود م را بكري زد م بطوريكه معروف به حاتم اصم (حاتم كر ) گرديدم .
(صدوده حكايت ص270 )

اي خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هواي سر کويش پر و بالي بزنم.