پيام

♥يک زوج خوشبخت
88/10/30

+ شهادت حضرت رقيه بر تمامي شما دوستان باايمان تسليت باد...با دو شعر در وصف اين دختر سه ساله به روزم.http://shahid65106.blogfa.com/

هما بانو 96/8/3

السلام عليك يا اباعبدالله الحسيــــــن (ع)....خوشا آنان كه الان در سوريه هستند و طلبيده شده اين بانو هستند.

فردا خرابه‏هاي شام، فرشته‏اي را تا آسمان عروج مي‏دهند و ملايک، او را دست به دست مي‏کنند./ فردا خورشيد در کنج خرابه‏هايِ سفّاک شام غروب مي‏کند. شام، شهر ستم‏هاي پياپي! هواي لبريزت بوي گستاخ حادثه مي‏دهد/ کربلا روبروي خرابه‏اي خاموش نفس مي‏زند

پدر بوي مهرباني ات همه جا در فضا پيچيده، و من بي تو مي ميرم...

يا رقيـــــــــــــــــــــه يا رقيه

پدر به صورت سيلي خورده ام، به چادر خاكي ام، به چهره خسته ام بنگر، آيا به نظرت آشنا نمي آيد...

اي شام! اي پيچيده در حرارت عصيان! محکم‏تر بزن اين تازيانه‏هاي پي در پي را که فردا از جاي تازيانه‏ها، هزاران بهار جوانه خواهد زد./ خرابه‏هايت، آرامگاه ملايکي‏ست که بر ديواره‏هاي ويرانِ شرم سر مي‏کوبند/ چشم‏هاي گستاخت، گردباد دوزخي است که ويران مي‏کند

قبول باشه . ما را هم فراموش نكنيد اگه دلتان شكست براي اين بانوي كوچك

پدر! با من بگو،‏از مادر بگو، از پهلوي شكسته بگو، از دنده هاي شكسته بگو، از غصه هايي كه مدت مديدي است در سينه خود پنهان كرده اي، از بزرگمردي بگو كه در كرب و بلا به خاطر او ضربات شمشير به جان خريدي، تا نازك تر از گل به او نگويند، از دردهاي مردي بگو كه بعد از شهادت هم دست از سرش برنداشتند، از مادري بگو كه مسمار به سينه اش فرو كردند تا محبت بزرگمرد تاريخ را از سينه بيرون كند...

گفت رقيه به دو چشمان تر/ با سر ببريده پاك پدر/ آه كه شد خاك عزايم به سر/ تو حجت ذوالمننى يا ابه/ اى شه خوبان كه نمودت شهيد/ تيغ جفاى كه گلويت بريد/ اى گل زهرا ز درختت كه چيد/ تو زاده بوالحسنى يا ابه

يا رقيـــــــه../اى بارگاه كوچك تو قبله اى عظيم/ وى روضه مبارك تو روضه نعيم/ باشد حريم اقدس تو قبله گاه دل/ تا خفته چون تو جان جهانى در آن حريم/ هم دختر امامى و هم خواهر امام/ هم خود كريمه هستى و هم دختر كريم/ قدرت همين بس است كه خوانند اهل دل

يا رقيـــــــــــــــه...اى نور چشم زاده زهرا ((رقيه جان )) /هر چند كوچكى تو بود ماتمت عظيم/ خواهم كه بر مزار تو گردم شبى دخيل/ خواهم كه در جوار تو باشم شبى مقيم

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علي ذلك...

بعد از مدتي دلم گرفته ان ضريح زيبا شد...ضريح چيست دلم گرفته آن كرامتش شد...دلم گرفته وجودش شد...روزهاي خوبي بود كه قدر ندانستم رقيه جان..باز هم ما را بطلب كه اين بار حرف ها دارم با تو...

آخرين حرفو ديگه التماس دعا از همه دوستان با اخلاص...گرچه آن طفل سه ساله تاب در پيكر نداشت/ تاب سيلى داشت تاب ديدن آن سر نداشت/ تا سر بابا در آغوشش گرفت آن نازنين/ بر لب او لب نهاد و از لبش لب برنداشت/...يا صاحب الزمان مرا ببخش ولي حق داري هنگامي كه از شما سوال نمودند كجاي واقعه برايتان دردناك تر بود بگوييد شــــــام.شام با هزاران بي حرمتي ها واقعا درد آور است..آقا جان تسليت ما را قبول كنيد.

يــــــــــا حق...تا ظهور مولا باز هم صبــــــــــــر ميكنيم تا روز انتقام برسد....اللهـــــم عجـــــــــل لوليــــــــك الــــفرج

اللهم عجل لوليك الفرج و العافية و النصر و اجعلنا من خير اعوانه و انصاره و السابقين الي ارادته و المستشهدين بين يديه

ببخشيد دوستان..عكسو عوض كردم تا هر كي دلش گرفت يه زيارتي هم از راه دور بكنه...اين ضريح با شكوفه هاي قشنگش واقعا دل را ميبره...شبتون بخير

درستش كردم..ببخشيد دوست خوب و مومنم...

منهم اينروز (5 صفر )روبه همه تسليت ميگم

اي گل نيلوفرم! اي سه ساله دخترم!/ اي شبيه مادرم! مرغ بي بال وپرم/ بجان مادرم گريه مکن دخترم/ آمدم تا تو را به همره خود برم/ سه ساله دختر که کتک ندارد/ او که قباله فدک ندارد

http://asheghebiparva.parsiblog.com/MLink/?4092480

در دلش قاصدکي بود خبر مي آورد / دخترت داشت سر از کار تو در مي آورد/ همه عمرش به خزان بود ولي با اين حال/ اسمش اين بود : نهالي که ثمر مي آورد/ غصه مي خورد ولي ياد تو تسکينش بود/ هر غمي داشت فقط نام پدر مي آورد

رقيه از «رقي» به معني بالا رفتن و ترقي گرفته شده است. گويا اين اسم لقب حضرت بوده و نام اصلي ايشان فاطمه بوده است؛ زيرا نام رقيه در شمار دختران امام حسين(عليه‏السلام) کمتر به چشم مي‏خورد و به اذعان برخي منابع، احتمال اين که ايشان همان فاطمه بنت الحسين (عليه‏السلام) باشد، وجود دارد.در واقع، بعضي از فرزندان امام حسين (عليه‏السلام) دو اسم داشته‏اند و امکان تشابه اسمي نيز در فرزندان ايشان وجود دارد.

گذشته از اين، در تاريخ نيز دلايلي بر اثبات اين مدعا وجود دارد. چنانچه در کتاب تاريخ آمده است: «در ميان کودکان امام حسين (عليه‏السلام) دختر کوچکي به نام فاطمه بود و چون امام حسين (عليه‏السلام) مادر بزرگوارشان را بسيار دوست مي‏داشتند، هر فرزند دختري که خدا به ايشان مي‏داد، نامش را فاطمه مي‏گذاشت.