به صد يلدا الهي زنده باشي / انار وسيب وانگورخورده باشي
اگريلداي ديگرمن نباشم، تو باشي وتو باشي وتو باشي
پيشاپيش يلدات مبارک

انگار پاي ثانيه ها لنگ ميشود،وقتي دلي براي دلي تنگ ميشود

اي فلک از ستمت پايه ي ايمان بشک ظلم منصور لعين ، پشت مسلمان بشکست

اهرمن آتش کين زد به در خانه ي دين که ازاين غم،دل آن فخر سليمان بشکست

آتش کين به در خانه ي آن شاه زدند عرش حق را شررش پايه وارکان بشکست

رفت در آتش سوزان جفا همچو خليل که از آن واقعه ، جان ودل اخوان بشکست

گفت : من پور خليلم به ميان آتش ناگهان قدرت آن آتش سوزان بشکست

گاه تبعيد شد وگاه بدي حبس نظر من چه گويم که دل عالم امکان بشکست

بهر قتل شه دين ، تيغ کشيدي منصور زآن ستم بين که دل ختم رسولان بشکست

سر برهنه بسوي قصر جفا برد ورا بن ربيعش ، که زکين محور ايمان بشکست

پسر فاطمه راپاي پياده بردي از پي مرکب و ، دل زآن شه دوران بشکست

عاقبت زهر جفا ريخت بکامش ، منصور که ازاين بار ستم ، گنبد دوران بشکست

پسرش موسي جعفر شدي از کينه يتيم شيعه را رحلت وي منزلت وجان بشکست

نه همين پشت فلک از غم وي گشت کمان قلم((آهي )) گوينده ي ديوان بشکست*

*-صص 202-204 جلد دوم ديوان آهي-اثر طبع علي آهي -انتشارات خزر-تهران- 1348 شمسي