عجب رسميه رسم زمونه قصه جنگ کفر و ايمونه
ميگن آدما مهدي جان بيا اما کارهاشون به جز اين ميگه
گناه تو کوچه حرام در خونه وقتي پير ميشه نماز ميخونه
دخترا اصلا حيا ندارن عطر و ادکلن بخود ميمالن
گندش پيچيده تا هفتا کوچه داداشش کجاست اونهم ميدونه
ميرن نصف شب از خونه بيرون حجابش خراب سينه بيرونه
تسبيح و مهر بي بي جون هنوز گوشهء طاقچه توي ايونه
نوه هاش کجاهان خدا ميدونه بچه ها کجاهان خدا ميدونه
ميرن نصف شب از خونه بيرون قرص اکستازي واسه جوونه
پرسيد زير لب يکي با حسرت پرسيد زير لب يکي با حسرت
از اينها بعدها چه يادگاري ميخواد بمونه خدا ميدونه
ميرن دخترا نصف شب بيرون بهانه داره که درس ميخونه
ميرن سر کار مامان وبابا بچه ها دارن پارتي تو خونه

سلام تولدت مبارك

احمد جان سلام! همين يك ساعت پيش آدرس وبلاگت را پيدا كردم. من هم علاقه مندم در حوزه ي شعر و ادبيات و مسايل كارگري با شما مراوده داشته باشم.منتظرم.يا علي!