پيام

||عليرضا خان||
98/10/8

+ [تلگرام] تو مطلع شعري من بيت آخِرم لبخند ميزني باور نميکني تو ميهماني و من يک مسافِرم حرفي نميزني باور نميکني يک عمر مومني صد دل کافِرم اخمي ميکني باور نميکني يک ماه سرديُ، يک فصل گرمترم فکري نميکني باور نميکني يک جان عذابمو ني عقل در سرم پلکي نميزني باور نميکني غمبار اشکمُ سرمست خنده اي جيغي نمي کشي باور نميکني يک شب ميروي صبح ش جنازه ام باور نميکنم باور ميکني پاييز98 #آببر

my writings 102/11/9

خدا نکنه

سلام ممنون/ مادر هماي عزيز يک شاعر و يا يک نويسنده در ذهنش بايد مخاطب هاي گوناگوني داشته باشه / جناب تبريزي قطعا به ناموزون بودن شعر آگاهم و فقط از روي دوست داشتن و فاصله نيفتادن با شعر و فرهنگ اين چند سطر رو روي کاغذ آوردم قطعا اين فيد در مقابل اشعار وزين هم بلاگي هاي جان بسيار ارزش کمتري دارد

{a h=djalireza}||عليرضا خان||{/a} درود آقاي عباسي...درسته و اميدوارم هميشه سالم و سلامت و سعادتمند باشيد

{a h=banoyedashteroya}هما بانو{/a} سپاسمندم

خيلي هم عالي

{a h=yajaavad}انديشه نگار{/a} درود بر شما

زيباست... چه کش و قوسي:)

{a h=golvaje77}شبستان نور{/a} لطف داريد به برادر کوچکتان بانو شبستان