پيام

خانم مهندس
98/6/22

+ [تلگرام] گوش کن صدا چقدر اشناست پاييز دارد مي آيد آن هم با آواز مستانه اش.... تکرار، تکرار و تکرار..... باور کن برگ ها درست مثل همه ي 19 سال قبل با وقاحت رنگ عوض ميکنند و چه بهتر که باز هم جيغ نحيف شان زير پا، حتي به گوش درخت نميرسد... باور کن هيچ چيز جديدي ندارد پاييز براي من و امثال تو هيچ شگفت انگيز نيست معمولي، معمولي و شايد حتي کمي مشمئز کننده.... چون نه عاشقيم که دنبال انار سرخ در بالاترين شاخه درخت باشيم يا خرمالو ي رسيده تک درخت حياطمان که ببريم پيش يار براي خود شيريني... و نه عاشقي کشيده ايم که براي مرور خاطرات مان همه خيابان هاي شهر را قدم بزنيم و اشک به چشم مان خشک شود ولي دست نکشيم از اين درد کشيدن ها.... جالب اينجا است که ما هميشه کلاه مان را هم سفت مي‌چسبيم که مبادا از سر مان بي افتد و خدايي نکرده هواي عاشقي به سرمان بزند.... واقعا پاييز براي من و امثال تو چقدر بي معني و معمولي است.... حال هر چقدر که مي‌ خواهند بگويند پاييز فصل عاشقي است.... ف.ب 98.6.22

° گيسو• 98/9/3