پيام‌هاي اتاق

*نکته:*علما اغلب هزل را مقابل جد شمرده اند و از آن به عنوان بي پرواترين گونه شوخ طبعي ياد کرده اند. اما هجو هم به اندازه هزل بي پروا و گستاخ است ولي تفاوت بين اين دو در خطوط قرمز اخلاقي و حريم ها و تابوهاست.

در اين حال هزل، تعليم است و بسياري از بزرگان آن را تعليم دانسته اند و چون حضرت مولوي از آن بسيار استفاده کرده اند. (بديهي است که هر هزلي هم تعليم نيست)

طنز در اصطلاح ادبي نوعي از آثار ادبي که در بر شمردن زشتي ها و رذايل فردي يا جمعي و آگاهانيدن مردم از آن ها مي کوشد و فرق آن با هجو يا هجاء در اين است که طنز در حالي که غالباً بر استهزاي بسيار و کنايه هاي بي شمار همراه است و اغلب از هجا مؤثرتراست، اما صراحت تعبيرات و مفاهيم هجو را ندارد؛ يعني اغلب *غير مستقيم و به تعريض و تلويح*، عيوب يا نقايص کسي يا جمعي را بازگويي مي کند.