پيام

پرندك
88/5/8

+ مشاعره: لطفا همون طوري که همه بلديد هر کس با حرف آخر بيت آخرين نظر شروع کنه و فقط يک بيت بنويسه و داخل پرانتز (در صورت امکان) نام شاعر ذکر بشه.

dsds 90/6/24

نيست بر لوح دلم جز الف قامت يار(دوست) / چه کنم حرف دگر ياد نداد استادم (حافظ)

«من» مرده، به درد تو ديگر نمي خورد ... «من» تا ابد به هيچ کسي برنمي خورد ... «من» يک ضمير منفعل مرده بيش نيست ... حتي به جلد پوک خودش برنمي خورد ... (مهدي فرجي)

دلتيري كن شاخه هاي غصه را سردي و افسردگي و هر سه را (خواجه عبدالله رايانه)

از شعله شعر من زبان مي‌سوزد ... حرفي بزنم اگر، دهان مي‌سوزد ... چنديست سرم لانه ققنوسان است ... بالي بتکانم آسمان مي‌سوزد ... (جليل صفربيگي)

درد عشقي كشيده ام كه مپرس داغ هجري چشيده ام كه مپرس(حافظ)

آقا اسم شاعر ديگه ستم بعضي هاشو آدم يادش نيست

سالي كه سنگر سفره‌ي غم شد ... صحرا پر از گل‌هاي پرپر بود ... بر سفره هاي هفت‌سين تنها ... سرو و صنوبرهاي بي‌سر بود ... (مژگان عباسلو)

پرندک نيستن منم نمي دونم چي بگم!

دوش ديدم که مـلايک در ميخانـه زدند / گـل آدم بسرشتـند و به پيمانـه زدند (حافظ)

ددددددددددد هر چي داله ميوفته واسه من

دو چشم، خيس يك دريا، دو تا دست ... دو تا گل‌دسته? زيبا، دو تا دست ... قنوت تشنگي را سرخ خواندند ... كنار غربت سقا، دو تا دست ... (مرتضي كاردر)

من جور شما رو کشيدم. شما ت بدين!

در دست جام باده امد بتم پياده گر نيستي تو ماده زان شاه نر برقص آر (مولوي)

توانا بود هر كه دانا بود /ز دانش دل پير برنا بود(شكلك كه تموم دندوناش پيداست)

دنيايمان با او پر از شادي، ... با رفتنش لبريز غم مي‌شد ... بي‌آن‌كه حتي با خبر باشيم ... از عمرمان يك سال كم مي‌شد ... (مژگان)

دود در مزرعه سبز فلك جاريست/تيغه نقره داس مه نو زنگاريست /وآنچه هنگام درو حاصل ماست /لعنت و نفرت و بيزاريست.(مشيري)

تو در متن جنون جا مي‌گرفتي ... به دندان مشك خود را مي‌گرفتي ... سپاه سايه‌ها از پا مي‌افتاد ... تو با دستان خود پامي‌گرفتي ... (شاعر يادم نيست)

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند /طلب عشق ز هر بي سر و پايي نكنيم

يكى بود يكى نبود / غير از خدا هيچ كى نبود (شاعر: همه قصه‌گويان اين عالم خاكى)

اى چرا شعر تو رفت بالاتر از شعر من @ حامى ... قبول نيست

در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود ... و وصف مردمش الهاکم التکاثر بود ... درون خانه ي تو نان فقر آجر بود ... شبيه شعب ابي طالب از خدا پر بود ... (شاعرشو نمي دونم کيه)

مرو راهى كه پايت را ببندند / مكن كارى كه هشياران بخندند

نه اينجا قاطى پاطى شد .. بعدشم سودش رو پرندك مى‌بره كه باهاش دعوا دارم lol ... پس من رفتم

دل من چون پرستوي بهاريست /ازين صحرا به ان صحرا فراريست/شكيب او همه در بي شكيبي است /قرار او همه در بي قراري است/(مشيري)

قاطي پاتي شد يا قاطي پاتي کردين؟!

اوا سود چيه؟مگه پول ميدن اينجا؟نرو مرصاد

منم کار دارم، دارم ميام شما ادامه بدين فردا ادامشو ميام!

من و شما بوديم شما كه بري من تنها مشاعره كنم؟

نه يکي از بچه ها رو صدا کنين بياد،

منم ميرم خوش گذشت موفق و موئد باشيد

تا تو هستي و غزل هست دلم تنها نيست ... شاعري چون تو هنوزم به اين دنيا نيست ...

ظاهرا كسي نيست فقط مي نوش اونم داره ميره هيئت منم كار دارم بايد برم باشه فردا ان شالله

خداحافظ تا فردا!

در پناه حق تعالي

قابل توجه از (ت) مونده هر کي اومد ت بده!

تقصير توست با خودت من را نبرده اي.... امشب چرا براي خودم گريه مي کنم؟

پرندک جان مرسي خبرم کردي

مابقي بمونه برا فردا

با تشکر از عزيزان. توجه: اگر نظر(بيت) شما کمتر از يک دقيقه از نظر قبلي ارسال شود، نظر شما بالاتر قرار مي گيرد. آن قدر هم حاد نيست تا مثلا از مدير ارجمند بخواهيم دستي به برنامه ببرند. کمي تامل کنيد بعد نظر را ارسال بفرماييد. (از اين شکل هاي کيس)

تا خار غم عشقت آويخته در دامن / کوته نظري باشد رفتن به گلستان ها (سعدي)

آن را که چنين دردي از پاي دراندازد / بايد که فروشويد دست از همه درمان‌ها (سعدي)

آه عمريست كه ويران شدهام ساكت و سرد و پريشان شده ام.

من از آن حسن روزافزون که يوسف داشت دانستم / که عشق از پرده عصمت برون آرد زليخا را (حافظ)

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم / بعد از تو روا باشد نقض همه پيمان‌ها (سعدي)

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا/بي وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

فاطمه خانم اسم شاعر اين شعر شهرياره!

امسال بهار بي تو آغاز نشد ... يک سال گذشت و باز اعجاز نشد ... کي سين سلام بر لبت مي شکفد؟ ... عيد آمد و سفره ي دلم باز نشد ... (جليل صفربيگي)

دل شيران به عبث صيد غزالان نشود / کس ندانست به دام تو دلم چون افتاد (گرمارودي)

دل محرم بود چون تختهء خاك/ بر او دستي زني حالي شود پاك (نظامي)

کاش مي‌شد که سبک‌تر شوم از سايه‌ي خويش ... آفتابا تو بگو! خواب گران را چه کنم؟ ... (علي رضا قزوه)

من ان شيرم كه شيرينم به خنجير/به گردن بر نهاد از زلف زنجير(نظامي)

رسيد باد صبا غنچه درهواداري/زخود برون شد و برخورد دريد پيراهن(حافظ)

اين مشاعره تا 300هستش

نيم چندان شگرف اندر سواري/ كه ارم پاي با شير شكاري(ن)

يارب مددي ساز که يارم به سلامت/ باز آيدو برهاندم از دست ملامت

يه حرف صوفيانه بگويم اجازت است/اي نور ديده صلح به از جنگ و داوري(ح)

يكي افسانه اينده ميخواند/ كه شادي بيشر خواهي ازين راند(ن)

درچمن هر ورقي دفتر حالي دگر است/حيف باشد زكار همه غافل باشي(ح)

يكي عيش گذشته ياد ميكرد/ بدان تاريخ دل را شاد مي كرد(ن)

دگر بار ان قيامت روز شبخيز/به زخم كوه كرداي تيشه را تيز(ن)

زكوي يار مي آيد نسيم باد نوروزي/ازاين باد ا مدد خواهي چراغ دل برافروزي(ح)

يخ از بلور صافي تر به گوهر/خلاف ان شد كه اين خشك است وان تر(ن)

رسيدي،شب شدي،مهتابمان برد ... نشستي گريه کردي،آبمان برد ... غزل،خميازه عشق ست اگر هست ... بخوان چيزي که ديگر خوابمان برد ... (معزي)

در دفتر شعر من صدا پنهان است ... يک رود پر از ستاره در جريان است ... من در سر خود ابر زيادي دارم ... جيب کلمات من پر از باران است ... (...)

تاکي به تمناي وصال تو يگانه اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه(بهايي)

همه هست آرزويم که ببينم از تو رويي / چه زيان تو را که من هم برسم به آرزويي (فصيح الزمان رضواني)

يار مرا. غار مرا.عشق جگرخوار مرا/ يار تويي. غار تويي. خواجه نگه دار مرا(مولوي)

اگر خيالش به دل نيايد سخن نگويم «چنان که طوطي / جمال آيينه تا نبيند سخن نگويد خبر نبندد» (صفاي اصفهاني)

دورگردون گر دو روزي برمراد ما نرفت داعما يكسان نباشد حال دوران غم مخور

روز و شب خوابم نمي آيد به چشم غم پرست / بس که در بيماري هجر تو گريانم چو شمع (حافظ)

علاج الراس او انجيدن گوش / دم الاخوين او خون سياووش

شيرين اين بيت زير خاکي بود؟ شاعرش را ويرايش کن بنويس بزنيم تو موزه (دو نقطه دي)

شراب تلخ مي خواهم که مرد افکن بود زورش / که تا يک دم بياسايم ز دنيا و شر و شورش (حافظ)

شيرين گشت شيرين تر زجلاب/صلا درداد خسرو را كه در ياب

برو اي گداي مسکين در خانه علي زن / که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را (شهريار)

اگر روزي در افتددر ميانه /ببينم تا چه پيش ارد زمانه(ن)

هرانكس كه پند پدرنشنود به ناچارروزي پشيمان شود

درين بود درويش شوريده رنگ / که شيري درآمد شغالي به چنگ (:دي) (سعدي)

گهي گفتي به ساقي نغمه رود/بده جامي كه باد اين عيش بدرود(ن)

ديوانه كني هر دو جهانش بخشي / ديوانه تو هر دو جهان را چه كند (خواجه عبدالله انصاري)

لاف عشق و گلـه از يار زهي لاف دروغ / عشقـبازان چـنين مستحـق هجرانند (حافظ)

در خدمتم. با پيام مي نوش ياد شهيدامون افتادم

ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه / هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه (بيگي حبيب آبادي)

ه بده جانم

يک نفس اظهار و يک عالم غبار ما و من / چشم ما زين بيشتر ديگر چه پوشاند عدم (بيدل دهلوي)

تكراري بود اما اشكالي نداره. الف ميديم.

اي كه از كوچه معشوقه ما ميگذري / برحذر باش كه سر مي شكند ديوارش (حافظ)

قاطي كردن نداره. شين بديد ملت!

امير حسين شين ت اشكال داشت جانم. دقت كنيد كه رشته بريده نشه.

شکّرشکن شوند همه طوطيان هند / زين قند پارسي که به بنگاله مي رود (حافظ)

(نترسه) همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا / تو قدم به چشم من نه بنشين كنار جويي (فصيح الزمان رضواني)

يکي نامه از رستم جنگجوي / بياورد و بنمود پنهان بدوي (فردوسي)

[در وصف خورشيد پنهان] يک لحظه در سراسر گيتي ز مولدش / هر سنگ و چوب دل شد و از شوق برتپيد (موسوي گرمارودي)

دوست ان نيست كه هر لحظه كنارت باشد/دوست ان است كه هر لحظه به يادت باشد.

داني كه به ديدار تو چونم تشنه/هر لحظه به ديدار تو چونم تشنه/ من تشنه آن دو چشم مخمور توام/ عالم همه زين سبب به خونم تشنه

هههههييي گل سرخو سفيدو ارغواني/بيا پيشم بمان تا ميتواني.

يارب اين نوگل خندان كه سپردي به منش/ ميسپارم به تو از دست حسود چمنش

شب شدو باز دوباره دلم هواتو داره/بايا پيشم عزيزم نزار چشام بباره

هان اي دل عبرت بين از ديده عبر كن هان/ ايوان مداين را آيينه عبرت دان

لايك زدم كه شما شعر بنويسيد!

نوشت: فاطمه، تکليف نور روشن شد... دليل خلق زمين و زمان معين شد

نگو بار گران بوديمو رفتيم/نگو نا مهربان بوديمو رفتيم/اخه اينها دليله محكمي نيست/بگو با ديگران بوديمو رفتيم

[معين شد] دل مي رود ز دستم صاحبدلان خدا را / دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا (حافظ)

اي ساربان آهسته ران کارام جانم ميرود/وان دل که با خود داشتم با دلستانم ميرود

ديشب من و تو بسته ي اين خاک نبوديم/من يکسره اتش همه ذرات هوا تو...

ور نبود جام زطلاي ناب/با دو كف دست توان خورد اب

باراني ام , باراني ام , باراني از آتش ... يك روح بي پروا و سرگرداني از آتش ... اين كوچه ها , ديوارها , اصلاً تمام شهر ... سوزان و من محبوس در زنداني از آتش ... (ناشناس)

شنيده مي شود از آسمان صدايي که... کشيده شعر مرا باز هم به جايي که ... نبود هيچ کسي جز خدا،خدايي که... نوشت نام تو را، نام اشنايي که ـ (برقعي)

هر کو نظري دارد با يار کمان ابرو / بايد که سپر باشد پيش همه پيکان‌ها (سعدي)

آي ادما كاري كنيد،فكري به حاله گل كنيد،بلبلارو صدا كنيد

همچنان منتظر الف ...

اشك در چشمان ما پُر شد، پري‌ها پر زدند ... شيشه از دست پري افتاد، ما انسان شديم ... دل ز دنيا كندن آسان، بود چون دل بستنش ... بسته شد تا چشم دنيا، محو در مژگان شديم ... (علي رضا قزوه)

الف رو اومدم... ميم بدين!

من ان گلبرگه مغرورم كه پژمردم ز بي ابي/ولي با خفتو خاري پي شبنم نمي گردم

يكي ميم بده

من در کنار توست اگر چشم وا کني ... خود را اسير پيچ و خم جاده ها نکن .... بگذار شهر سرخوش زيبائيت شود ... تنها به وصف آينه ها اکتفا نکن ...

نگذار به هجم دردها فكر كنم/در صلح به ان نبرد ها فكر كنم/من در دل خويش بچه اي معصومم /نگذار كه مثل مردها فكر كنم.

ما عاشق و رندو مست وعالم سوزيم/ با ما منشين اگرنه بد نام شوي(حافظ)

يارب مددي كن كه سامان برسيم/چون مزرعه تشنه به باران برسيم/يامن برسم به يار يا يار به من/يا هر دو بميريمو به پايان برسيم

يك ادم خسته است از بي مهري/او چاقوي تيز خورده از چشمانت...

تاکه اسيروعاشق آن صنم چو جان شدم/ ديو نيم. پري نيم. از همه چون برون شدم(مولوي)

من و حس لطيف دست‌هايت ... دو گلبرگ ظريف دستهايت ... جسارت كرده‌ام گاهي سرودم ... دوبيتي با رديف دستهايت ....

مزن بر سر ناتوان دست زور/كه روزي درفتي به پايش چو مور

يکيمون بايد شعرمون رو عوض کنيم آفا محمد شما چي مي گين؟

حالا خودت عوضش كن

تونيستي که ببيني چگونه عکس تو در برق شيشه ها پيداست. چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاريست. چگونه جاي تو در ..... زندگي سبز است

شرمنده، آخه فاطمه خانم با حرف آخر شعر بنده ادامه دادن!

پرندک جان بايد ت مي دادين، الان ديگه دير وقته فردا يه سر مي زنم، شب خوش!

شعر سپيد يا نميايي ننويسيد! باز هم ت بده :)

تن آدمي شريف است به «جان» آدميت / نه همين لباس زيباست نشان آدميت (سعدي)

تولد تولد تولدت مبارک/مبارک مبارک تودت مبارک

امير حسين عزيز «ناخوانده اي» صحيح است، لطفا همان جا ويرايش کن. 10 امتياز منفي به فهيمه عزيز به خاطر معر :)

تا کي به تمناي وصال تو يگانه / اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه (شيخ بهايي)

هر گلي نو که در جهان آيد / ما به عشقش هزار دستانيم (سعدي)

مدير اومدند. برپا !

معمورهء امکان نبود جاي نشستن / استادگي سرو از آن است درين باغ (صائب تبريزي)

غ نبود؟

غمش (غمت) در نهانخانه ي دل نشيند / به نازي که ليلي به محمل نشيند (طيب اصفهاني)

دلا در عاشقي ثابت قدم باش / که در اين ره نباشد کار بي اجر (حافظ)

رازي که بر غير نگفتيم و نگوييم / با دوست بگوييم که او محرم راز است (حافظ)

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد / وجود نازکت آزرده ي گزند مباد (حافظ)

دارم از زلف سياهش گله چندان که نپرس / که چنان زو شده ام بي سر و سامان که نپرس (حافظ)

سالها دل طلب جام جم از ما ميکرد / وان چه خود داشت ز بيگانه تمنا ميکرد (حافظ)

در دير مغان آمد يارم قدحي در دست / مست از مي و ميخواران از نرگس مستش مست (حافظ)

تا دامن کفن نکشم زير پاي خاک / باور مکن که دست ز دامن بدارمت (حافظ)

تا معطر کنم از لطف نسيم تو مشام / شمه اي از نفحات نفس يار بيار (حافظ)

رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم / تا به اقليم وجود اين همه راه آمده ايم (حافظ)

من از بيگانگان ديگر (هرگز) ننالم / که با من هر چه کرد آن آشنا کرد (حافظ)

دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر / کاي نور چشم من به جز از کشته ندروي (حافظ)

ياري اندر کس نمي بينم ياران را چه شد؟ / دوستي کي آخر آمد دوست داران را چه شد؟ (حافظ)

ديدم صنمي ،سرو قدي ،روي چو ماهي/ افكنده به رخسار چو مه روي سياهي

يا که به راه آرم اين صيد دل رميده را / يا به رهت سپارم اين جان به لب رسيده را (ملک الشعرا بهار)

اسمون وقف نگاهت گل من/شده ام چشم به راهت گل من

نه دست صبر که در آستين عقل برم / نه پاي عقل که در دامن قرار کشم (سعدي)

مؤسس اين فيد كه به رحمت ايزدى پيوستن ... پس چرا شعرش هنوز زنده است؟

اي نفس قدس تو احياي من / چون تويي امروز مسيحاي من / حالت جمعي تو پريشان کني / واي به حال دل شيداي من

ناز بنياد نكن تا نكني در بندم / طره را تاب مده تا نكني بيتابم

من از ان حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم / كه عشق از پرده عصمت برون ارد زليخا را

اي نسيم سحر ارامگه يار كجاست / منزل ان مه عاشق كش عيار كجاست

تا نگردي اشنا زين پرده رمزي نشنوي / گوش نا محرم نباشد جاي پيغام سوش

تا تو نگاه ميكني كار من اه كردن است /./ من به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است

تو مگر بر لب ابي به هوس بنشيني / ورنه هر فتنه كه بيني همه از خود بيني

يوسف گم گشته باز ايد به كنعان غم مخورر/ كلبه احزان شود روزي گلستان غم مخور

روزي كه افريد خداوند صورت افرين / بر افرينش خود زين صورت گفت افرين ////صورت نيافريده چنين ؛صورت افرين / بر صورت افرين و بر اين صورت افرين

نيكي پير مغان بين كه چو ما بد مستان / هرچه كرديم به چشم كرمش زيبا بود

دل من چون دهن تنگ بتان / دهن تنگ بتان چون دل من

نه از جورش به داور مي توان شد / نه از ظلمش به قاضي مي توان رفت

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد......................وجود نازكت آزرده گزند مباد

ديده دريا كنم و صبر به صحرا فكنم واندرين كار دل خويش بدريا فكنم

ما را برآستان تو بس حق خدمتست.................اي خواجه باز بين به ترحم غلام را ________________________________________

ايدل چو زمانه مي‌کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشين و خوش بزي روزي چند زان پيش که سبزه بردمد از خاکت

تا تو نگاه مي کني کار من آه کردن است ---- اي به فداي چشم تو اين چه نگاه کردن است

تا تو نگاه مي کني کار من آه کردن است اي به فداي چشم تو اين چه نگاه کردن است

مرصاد

سيدمحمدرضا فخري

قطره اي از دريا

پرندك

رتبه 0

0 برگزیده

29 دوست

گروه های عضو

پرندك عضو گروهی نیست

برگزیدگان مجله فروردين ماه

30 رتبه برگزیده

1 - آواي روستا

2 - « لنگرودي »

3 - *ابرار*

4 - ذره بين زنده

5 - * گل نرگس *

6 - تبسم بهار ♥

7 - قافيه باران

8 - خادمة الشهدا

9 - علي در کلبه درويشي

10 - محمد_عابديني

11 - ياسيدالکريم

12 - * کميل *

13 - هما بانو

14 - .:راشد خدايي:.

15 - *بنت فاطمه*اظهر

16 - گلهو قطعه اي ازبهشت

17 - انديشه نگار

18 - *زهرا.م

19 - مجنون الحسين ع

20 - *ميثم*

21 - ||عليرضا خان||

22 - شبستان نور

23 - * هاتف *

24 - در انتظار آفتاب

25 - «امير معظم»

26 - *قاصدك*

27 - ♥ ح. بالايي

28 - ساعت يك و نيم

28 - محمد جواد س

29 - شهريار کوچه ها

29 - مهسا خانوم

30 - ميراب عطش

بیشتر

برچسب های پرکاربرد

مجله پارسی نامه
مدیر پارسی یار
صفحه خانگی
اوقات شرعی
نسخه قدیم
قوانین سایت