در تاريخ آورده اند که مردي بود شير فرهاد کوهکنِ بالا برره ... او را عشق ليلوني وگرفتي و به کوه و دشت و دمن وزيتي از براي کوه وکندن ... ليک پس از گذشت يکسال و اندي هيچ کوه نَوَکندي ... از وي وپرسيدند پس چه وشد؟ چه وکردي در اين يکسال و اندي ... فرهاد وگفت .. ها ... e کلنگ مرا نوديدي ... e را من يادم ورفت ويارم ...