پيام‌هاي اتاق

زنديق ها نقل کرده اند که ما مي رفتيم با امام صادق (عليه السلام) بحث مي کرديم ايشان به قدري زيبا گوش مي داد که فکر مي کرديم در بحث ايشان را محکوم کرده ايم. حرف ما که تمام مي شد ايشان سرشان را بالا مي اوردند همه بافته هاي ما را با يک جمله نقض مي کردند. اما ما در برادري و خواهريمان حاضر نيستيم به حرف يکديگر گوش بديم. صبر کن! شکر توي کلامت! اين شکر اين جا به چه دردي مي خورد؟ بيچاره زحمت کشيده،

انرژي صرف کرده،مي خواهد نتيجه بگيرد بعد بگوييم شکر توي کلامت! يا وسط بحث اگر از يک جمله خوشش نيايد مي پرد وسط حرف.*آقا جان کمي صبر کنيد! به خدا معلومات بدست آوردن به اين راحتي ها نيست. چقدر افترا؟ چقدر تهمت؟ خب! دعا مستجاب نمي شود.*

احسنت:) منم اين عادت زشت رو دارم گاهي

http://parsiyar.ir/melodymah/Feeds/8232898/

ممنون از فيدت :)... دوستان چرا نيمدن داخل؟ دم در بده خب :)

@};-