پيام‌هاي اتاق

پشت سرهمشروع کردم به حرف زدن...سلام خوبي؟چه خبرا؟....دختره يکم مکث کرد گفت ببخشيد نشناختم...منم کم نياوردم گفتم:اي بابا...حالا ديگه مارو نميشناسي...عجب روزگار بدي شده...واقعا که...اصلا ازت انتظار نداشتم...حالا اون دختر خانم قيافش شده بود علامت سوال که منو کجا ديده....ديدم يکم ديگه بمونم از خنده ميترکم.اونم درحال فکر کردن بود...يهو گفتم..چيشد منو يادت نيومد؟اونم گفت نه..منم گفتم عيبي نداره

الان اشنا ميشيم...نسرين هستم وشما...اونم از بس تو بهت بود نفهميد که مني که ميشناسمش پس چرا اسمشو پرسيدم..اسمشو پرسيدم وبا هاش دست دادمو گفتم از اشناييت خوشبختم....تا خود ايستگاه کلي خنديدم....اصلا پياده روي توپي بود...عجيب چسبيد:)

:) :) :)

:)

آيا از اين اتفاق درس گرفتيد!؟ (2/5 نمره)

البته...متوجه شدم که خنده بر هر درد بي درمان دواست..وهمچنين فهميدم که در مواقعي که اتفاقاتي حالا چه خوش ايند وچه ناگوار پيش بياد ..من قدرت مقابله باهاش رو دارم وپيروز از اون محيط خارج ميشم....درواقع ياد گرفتم ميتونم خودمو زود کنترل کنم...فهميدم که هميشه ميتونم هروقت که بخوام محيط شادي رو براي خودم ايجاد کنم....ميتونم ذهن ديگرانو کنترل کنم(اقا ايستک البالو فراموش نشه) :)

ونکته ي اخر اينکه تا مطمئن نشدم دوست خودم هست يانه به پشتت ضربه نزنم....همه اعصاب ندارن.والله:)

احسنت :) 3نمره!

:) :) ممنونم