پيام
+
هنگامي كه قرار شد براي مصاحبه به منزل دكتر غلامحسين الهام، سخنگوي دولت، بروم تا با خانم رجبي، همسر ايشان گفتوگو كنم، نهتنها من، بلكه هيچ يك از اعضاي شهروند امروز باور نميكرد كه ايشان در جنوب غربي شهر، چند كيلومتر دورتر از تهران زندگي كند. اين تعجب هنگام ورود به منزل دوچندان شد. نه ماموري، نه گيت و نه تفحص. خانهاي ساده كه صاحبان آن ميزبان عزاداران حسيني بودند. به همين دليل يكي از اتاقهاي محدود اين خانه كوچك، با سياهي و كتيبه «ياحسين» پوشيده بود و البته نماي بيروني نشان ميداد خانه در اين ايام، حسينيه جوانان است. زندگي ساده خانم رجبي و دكتر الهام معطوف به محل سكونت آنها نبود. در طول مصاحبه نيز متوجه شدم آنها سادهزيستي را نمايش نميدهند بلكه به آن باور دارند، با آن زندگي ميكنند و حتي تلاش دارند آن را به ديگران ترويج دهند كه اگرچه مخاطب اصلي حاكمان هميشه كاخنشينان هستند، اما حكمراني آنان براي كوخنشينان است و با آنها نشستن و برخاستن. شايد بتوان از اين زوايا، يكبار ديگر به پديده احمدينژاد و اطرافيان او پرداخت. به كساني كه از حاشيه به متن آمدند، اما زندگي در حاشيه را رها نكردند...