کدامين صبح ميرسد که خواب به خواب ببينم رويايِ رنگارنگِ چشمانت گشوده شود رازِ معماگونه يِ مرگ و ديگر خروسي بيدارم نکند اينجا که عطسه ها صبورانه ميزنند پنبه يِ ابرهايِ بي بارانِ کوچه را که انتظار ميکشند قدمي بيرون رفتنم را و هنوز پشتِ درهايِ دودلي مانده ايم زودتر ايکاش برسد آن صبحي که هيچ خروسي در انديشه هايم نخواند آوايِ بيداري را و کمتر زجر کشم ديدارِ خوابزدگي بي رويايِ اين شهرِ خاموشِ مجبورِ صبورِ واداده به چراغ قرمزِ عطسه اي پايِ سبزه هايِ فردا بريز آبرويِ عشق را که بدانند مرگ درآزاديِ سحرسوخته بهترااست ز زندگيدن در دامنه هايِ دربندِخاموش چشم انتظارِ رهاييِ سپيده #مهدي_زکي_زاده. صبحتان بخيرو بمهر،سرشار از روشنايِ آزاديِ انديشه هايِ روشن - آواي روستا