پيام

دانيال-48
88/8/13

+ حافظ...

محسن هنوز 88/11/16

ياد باد آنكه نهانت نظري با ما بود/ رقم مهر تو بر چهره ي ما پيدا بود

آنان كه در نظر خاك را كيميا كنند/ آيا بود كه گوشه چشمي به ما كنند

آخر اي خاتم جمشيد همايون آثار/ گر فتد عكس تو بر نقش نگينم چه شود

ما شبي دست برآريم و دعايي بكنيم/ غم هجران تو را چاره ز جايي بكنيم

دل بيمار شد از دست رفيقان مددي/ تا طبيبش بسر آريم و دوايي بكنيم

دوش رفتم به در ميكده خواب آلود/ خرقه تن دامن و سجاده شراب آلود

اي مگس حضرت سيمرغ نه جولانگه تست/ عرض خود ميبري و زحمت ما ميداري

حاليا مصلحت وقت در آن ميبينم/كه كشم رخت بميخانه و خوش بنشينم

عجب علميست علم هيات عشق/ كه چرخ هشتمش هفتم زمين است

روزگاري است كه سوداي بتان دين منست/ غم اين كار نشاط دل غمگين من است

بگفتمش به لبم بوسه اي حوالت كن/بخنده گفت كيت با من اين معامله بود

گفتند خلايق كه تويي يوسف ثاني/چون نيك بديدم به حقيقت به از آني

داني كه چيست دولت، ديدار يار ديدن/ در كوي او گدايي بر خسروي گزيدن

مقيم بر سر راهش نشسته ام چو گرد/ بدان هوس كه بدين رهگذار باز آيد

مرا عهديست با جانان كه تا جان در بدن دارم/ هواداران كويش را چو جان خويشتن دارم

خرّم آن روز كزين منزل ويران بروم/ راحت جان طلبم و ز پي جانان بروم

حديث صحبت خوبان و جام باده بگو/ بقول حافظ و فتواي پير صاحب فن

ديديم شعر دلكش حافظ به مدح شاه/ يك بيت از اين قصيده به از صد رساله بود

سحر با باد ميگفتم حديث ِ آرزو مندي / خطاب آمد كه واصل شو به الطاف ِ خداوندي

گر چه از كوي وفا گشت صد مرحله دور/ دور باد آفت دور فلك از جان و تنش

يوسف گم گشته باز آيد به كنعان غم مخور/ كلبه ي احزان شود روزي گلستان غم مخور

مژده اي دل كه دگر باره صبا باز آمد/ هدهد خوش خبر از طرف سبا باز آمد

بجز دهان تو نيست در دل تنگ/ كه كس مباد چو من در پي خيال محال

هاتفي از گوشه ميخانه دوش/ ببخشندگي گنه مي بنوش!!!

يا رب از ابر هدايت برسان باراني/ پيشتر از آنكه چو گردي ز ميان برخيزيم

راهيست راه عشق که هيچش کناره نيست / انجا جز انکه جان بسپارند چاره نيست

همت حافظ و انفاس سحر خيزان بود/ كه ز بند غم ايام نجاتم دادند

پدرم روضه ي رضوان به دو گندم بفروخت/ من چرا ملك جهان به جوي نفروشم؟!

بگشاي تربتم را بعد از وفات و بنگر/ كز آتش درونم دود از كفن برآيد

بنماي رخ كه خلقي واله شوند و هيران/ بگشاي لب كه فرياد از مرد و زن برآيد

اگر آن ترك شيرازي بدست آرد دل ما را/ به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را *** بده ساقي مي باقي كه در جنت نخواهي يافت/ كنار آب ركناباد و گلگشت مصلا را *** فغان كاين لوليان شوخ و شيرين كار شهر آشوب/ چنان بردند صبر از دل كه تركان خوان يغما را *** زعشق ناتمام ما جمال يار مستغني است/ به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روي زيبا را...

☺شيما☺

*زهرا.م

اللهم عجل لوليك الفرج