باسمه تعالي/ اي بنده ي بيچاره که عمر را به بطالت و تباهي مي گذراني! بدان که تو راهي سفر به وطن اصلي خويش هستي، و روزهاي عمر تو از زمان تولد به منزله ي منزلهاي سفر توست. خداي که صاحب اختيار توست، تو را براي مجاورت جاودانه در منزل اصلي آفريده است و اگر از آنجا بيرونت آورده و راهي سفرت نموده، تا پس از سفر دوباره بدانجا باز گردي، از اين است که مي خواسته از فوايد و کمالات اين سفر بهره ها بيندوزي. حال اگر تو رضاي او بجوئي و راه او بپوئي و آنچه را او گفته پاس داري و آنچه را خواسته به جاي آوري و از آنچه او گفته بپرهيزي، در اين سفر بهره هاي فراوان خواهي برد. آري بکوش که مي تواني...